μαυρώνω

(ΑM μαυρῶ, -όω, Μ και μαυρώνω)

μαυρίζω, αμαυρώνω, θαμπώνω, τυφλώνω

μσν.

1. σκοτεινιάζω

2. μτφ. θλίβομαι, υποφέρω, δυστυχώ

3. (η μτχ. παθ. παρακμ. ως επίθ.) μαυρωμένος,-η, -ον

μαυρειδερός, μελαψός

αρχ.

1. καθιστώ κάποιον αδύνατο, ανίσχυρο («κρατερὸν ὄνθ' ὅμως μαυροῡμεν ὑφ' αἵματος νέου», Αισχύλ.)

2. μτφ. καθιστώ κάποιον ή κάτι σκοτεινό, αφανές, αφαιρώ τη λάμψη, τη δόξα ή την τιμή από κάποιον ή από κάτι («ῥεῑα δὲ μιν μαυροῡσι θεοί», Ησίοδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Μαυρόω, -ῶ < ἀμαυρόω, -ῶ].